ELLER UZANIYOR
ELLERE KARANLIK DOLUYOR
BU KADAR KARANLIK
KİMDEN YÜZ BULUYOR...
GÖZLER BAKINIYOR
GÖZLERE KARANLIK DOLUYOR
BU KOYU KARANLIK
KİME YOL OLUYOR
..
karanlık,
farların ucunda
yırtılarak bölünüyor...
karanlık,
yolların ardında
yol aldıkça koyulaşıyordu...
karanlık,
farların dışında
üzerime saldırıyor....
..
beni çeken,
içimdeki karanlık mıydı?
gece kapı önlerine
karanlık geceler içinde
karanlık düşüncelere davetiye gibi
oturup beklemek niyetine
karanlığın tonlarında
ezilmek gibi...
Fikret Turhan-Yalova,
..
karanlık,
fısıldayınca...
sessizlik,
çığlık atıyordu...
karanlık,
çığlık atınca...
sessizlik,
evreni sarıyordu...
karanlık,
evreni sarınca...
..
