Karanlık Yolculuğa Şiiri - Ahmet Ocakçıoğlu

Yıll 1992, 15 Mayıs sıcak bir gün
Ezan vakti,
Annen, sen ve kardeşlerini
Bırakıp gitmişti baban gökyüzüne,

Tüm aile ağlamaktan gözleri şişmiş,
Gözyaşları sanki sel olmuştu
Nasılda çabuk geçmiş bak yıllar,
Dile kolay onyedi yıl

Genç yaşında ayrılmıştı aramızdan
Çok sevdiğin baban
Hala anılarda yaşıyor sanki
O güzel insan

İçimde bir his var sanki son demim
Baban gibi sizide bende bırakıp gideceğim
Ha bugün ha yarın belki daha yakın
Sende kalacaksın tek başına kızlarımla yapayalnız

Ne üzül ne ağla sakın ben gidince
Ben bekliyorum sanki kurtuluş bu diye
Acabalar kafamda sanki soru işaretli
Baban gibi gideceğim biliyorum aniden

Bakma öyle şaşkın şaşkın etrafına
Fani bu dünya nasıl geldiysek gideceğiz yaradana
Ha bugün olmuş ha yarın
Alnımızda yazı değilmi bu son yolculuk

Çok çabaladım, çok didindim
Kimseyi üzmemek, kimseyi kırmamamaktı hep dileğim
Kırdıklarımda oldu bazen üzdüklerimde
Şimdi içim yanıyor, o yanlış hareketlerimle

Gideceğim diyorum ya ha bugün ha yarın
Bakabilecekmiyim?
Acaba gökyüzünden babanla birlikte sizlere

İçimde bir his var derinden yaralıyor,
Sanki bu bahar belki son kez çiçekler açacak
Özlemler hasretler bitecek biliyorum
Yaradana kavuşmak en güzel duygu

Hayatım geçti dertlerle ıstıraplarla
Birgün demedim bu ne kader diye
Kader deyip attım sıkıntılarımı hep içime
Yaşamak belkide en sıkıntılı günlerle

Hep düşündüm gelecek varmı diye
Ne ektimse biçiyorum şimdi kendi elimle
Ne dinmeyen içimdeki sızılarla
Yaşamak beyhude gibi geliyor sıkıntılar içine

Çok güzel günlerim olmadı dersem yalan olur
Hep dertlerle yoğruldum pişmedim bir türlü
Biliyormusun gideceğim yakın bir zamanda
Baban gibi bırakacağım seni kızlarımla

Baban bıraktı gitti bak yıllar önce
Hayat devam ettiği kendi etrafında
Birgün bende elvada demeden sizlere
Yakın hissediyorum gideceğim o karanlık yolculuğa
03.Şubat 2009