Ey karanlık yollarda yürüyen insan !
Günahkar ateşin ve karanlığın esirisin sen.
Toprak ve nurdan yaratıldın, kirletme aziz ruhu
Esaretinden kurtul, gittiğin yoldan et rücu
Mutluyum dediğin yerde, kana susamış beşer
Kendini kaybetme, aslına dön artık yeter
Umudum kalmadı, tükendim mi diyorsun ?
Bilmez misin olanı da karamsarlığa sürüklüyorsun.
Yüreğine kanser ettin iyiliği, deva için çabala
Medet umma kötülükten, geç olmadan ayarla
Bir hekime, bir lokmana, bir fakire yol danış
Kurtul nefsin elinden, kaybedenlerden olma
Kayıt Tarihi : 13.4.2020 01:48:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!