Karanlık yine bu şehir....
Sokaklar ıssız ve her yerde Ölüm sessizliği...
Sanki onlarda yas tutuyor benim gibi...
Ölenin adı Umut...
'Umutsuz yaşayabilir mi insan sanmıyorum' derdi bir dostum...
Yaşanıyormuş demek ki...
Bu sabahta gözlerimi açtım dünyaya...
Güneş dünkü kadar güzel doğmuyor...
Sabah artık huzur vermiyor...
Eskiden mutluluk gelirken şimdi güneşle acı doğuyor...
Yasını tutuyorum...
Ölenin adı Umut...
Nerden bilebilir ki insan bir anda gideceğini...
Seni yüzüstü bırakıp, seni senden alıp seni bitireceğini...
Tüm hayat onun üzerine kuruluyordu ya...
Şimdi yasını tutuyorum...
Ölenin adı Umut...
Umut değil miydi hayaller kurduran insana...
Sevgiye, aşka yaşamaya sebep...
Umutsuz da yaşanırmış, halen nefes alıyorum...
Boğazım düğüm düğüm... yutkunamıyorum...
Şimdi sadece yasını tutuyorum...
Ölenin adı umut...
Kayıt Tarihi : 11.11.2008 15:18:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!