Karanlık Yansımalar Şiiri - Yakup Günel

Uçurtma gibi savrulan nice yaşlar,
Düştü gözlerden damla damla.
Yüreğinin esintileri bunlar...
Alır insanı bı o yana bi bu yana.

Karanlık kuruldu yine bu dünyaya,
Bir ışık huzmesine hasret kaldı.
Gözyaşlarının yansıması oldu ona ışık...
Ne yapsa da kafası karmakarışık.

Hasretin esintilerini taşıyor gözyaşları,
Bir çaresizlik sonucudur o hissiyatı.
Elinden tek bir şey de gelmiyor,
Islatıyor her bir yaş tanesi dünyasını.

Islak sözcükler dökülüyor kalemden,
Gözyaşları tamamlıyor kâfiyeleri.
Yarım kalan sözcüklerin tarifi bu.
Darmadağın oldu tüm hayatlar.