Hüzünkovan'a
Karanlık yanımsın
Her dokunduğunda dirildiğim,
Yemyeşil sabahlara uyandığım,
Sessiz ölüşümsün, uzağımsın
Azımsın,çoğumsun,
Gözlerimde yitip giden çocuğumsun
Soruyorlar bana neyimsin
Dedim ya karanlık yanımsın,
Kimselerin bilmediği,
Sadece nazarına açan,
Menevşelerin bittiği.
Derinlerimsin
Sesinin kaybolup gittiği.
Günahlarımsın,
Cümle uzuvlarımın sustuğu,titrediği
Karanlık yanım,
Yarımsın,
Aramadan bulduğum
Ayakta karşıladığım
Avuçlarıma aldığım
Fakat
Tutamadığım…
MELİKE ÇELİK.
Melike Duru ÇelikKayıt Tarihi : 16.12.2009 23:39:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Melike Duru Çelik](https://www.antoloji.com/i/siir/2009/12/16/karanlik-yanimsin.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!