Yalnızlık açmaz kapısını kalabalıklara,
Bir karanlığı kucaklar ölümüne.
Karanlık seslenir yalnızlığa,
Yanıt alamaz umarsızcasına.
Yalnızlık sükunet içinde,
Tercih eder yaşamayı karanlığın içinde;
Sessizce, kimsesizce.
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta