Karanlık Yağıyor Şiiri - İhsan Kurt

karanlık yağıyor
sabahlar yok her gün akşam
sicim gibi ince ve uzun
gurup ve tan da karanlık
kamçı olup penceremi dövüyor
ışık sözcükler lügatlerden silinmiş
silinmiş geçmiş ve an
karanlığın zifiri zekâları
insan kalabilenlerle dalga geçiyor
bir ışık ağlıyor
uçsuz bucaksız diplerde
karanlığın dostları çoğalıyor
ifritler aralarında umut diye
vaatlerin bini bir para
ne kulağa ihtiyaç ne de göze
kırbaçlar iniyor söze
zifiri kırbaçlar