Gecenin karanlığı odamı kaplıyor,düşüncelerse beynimi,
uyku bir meçhule büründü,
yaşama dair ne varsa, senaryolar yazılıyordu,daldan dala konan düşüncelerimle,
derken gözüme uzandığım yerden,bir ışık yansıdı,
pencereye yöneldim,pencerem kalın diklemesine panjurlarla kaplıydı,ışık aradan bir boşluk bulmuş sanki bana göz kırparcasına,delicesine yanıp sönüyordu,
dikkat kesildim odaklandım,
farkettim ki herşey olağandı,bu ışık bildiğimiz venüsün ışığıydı,herzamanki gibi görevinde, varlığa selam çakıyordu,
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta