Karanlık ve ışık Şiiri - Sandra Şentürk

Ah yüreğim nasıl karanlık şimdi
Oysa kalbimin minik odasında bütün ışıklar açıktı
Sen sevgilim; sen açmıştın ruhumun bütün ışıklarını
Bir geldin ki yüreğime; ne büyük bayramdı
Çocukluğumdaki en tatlı bayram şekerleri gibi masumca yerleştin kalbime
Bir yerleştin ki birdaha hiç çıkarasım gelmedi seni oradan
Işığa alıştıktan sonra karanlıkta yaşamak zordur.
Karanlığa alışanlar için ise ışık; çölde bir çiçeğin; ağacın yeşermesi gibidir
Fazla mı sevdim seni bilmem ki
Bir resim çerçevesi gibi odamdaki duvara başucuma resmini asıpta her uyandığımda sana bakmak istedim.
Ve sen olmasanda seni yaşamak; belki birazda sana aldanmak istedim
Aslında sende gördüklerimi çıplak ruhuyla görebilseydi dünyada seni severdi fakat kıskanırdım
Gökteki ve yerdeki hiçbirşeyle sevgini paylaşmak istemezdim
Bir baksan kendine ; benim sana baktığım yerden; sevgini yalnız kendine saklardın belki
Sevgin bir ırmak gibi, ince ince yağıyor sevgi damlacıkların yüreğime
Varsın senin yağmurunda ıslanıp şifayı kapayım ne mi olur ?
Bir sen varsın benden içeri, birde ben senin aklın hayalinin en ötesinde olan ben
Pamuklar gibi sardım seni yüreğime işte sen hep oradasın ve aklımı kaybetmek üzere olduğumu hissettiğimde bile hep aklımdasın sol yanımdasın
Sen ve içindeki binbir sokak
Sen bir yol ben bir yolcu ..
Gitmesende soluklansam vedalar durağında gül teninde...
Önündeki yol kaçmıyor ya yine yürürsün
Ama bırak biraz soluklanayım; sende yüreğinde
Bu veda havası bana kışı andırıyor; nasılda üşüyorum
Gel yaklaş yanima sar beni ; olmadı şalını ört üzerime kokunu duyumsayayım
Gönüller henüz sıcacık demleniyorken güzeldir herşey
Sende vaktinde güzeldin
Ben seni yaşarken sen hep sonsuzdun
Bir mevsim gibiydin bir asır hep aynı mevsimi yaşamak istediğim
Dört mevsimde bana baharı yaşattığın
Bazen zaman dursunda hep sende kalsın istiyorum
Bütün saatler seni gösterse mesela
Kolumdaki saat dursa bile hep ama hep sende dursa seni düşünürken sevginde kalsa
Yine kollarında uyuyakalsam sıcacık; üzerimi örtmesende olur üşümem ki sevgin sardıktan sonra yüreğimi
Yine unuttuğum şarkıları sevgi dolu sesinle söylesen kulağıma
Aslında dünyaları bağışlaman zor değil bana
Sevgilim desen güzel ince sesinle
Kuşların cıvıltılarinin sesini duyar gibi içim kıpır kıpır güne seninle başlasam
Bir yudum çay; iki parçaya böldüğün bir simit
Acısıyla tatlısıyla bankın bir ucunda ben diğer ucunda sen ve karşımizdaki parkta neşeli çocuk sesleri
Desen ki o an bana; şurdaki salıncağa binmek istiyorum hadi salla beni sevgilim
Beni çocukluğuma götürsen seninle ben beraber gitsek eski günlere
Pamuk şekerini benimle bölüşsen ; ben ki dudaklarının kenarinda kalan o pamuk şekeri bile çocukluğundan çok severim.
En güzel çocuk kirpiklerinden öperim seni başkasına belki sıradan gelen benim için bir servet olan
Çocukluğum olan...