Karanlık Ve Gün Işığı Şiiri - Yagmur Can

Birgün daha ışıklandı bak
Herkeste bir uyku mahmurluğu
Bizdeyse umtlu bir yeni günde
Yıllardır uyumuşcasına
Aydınlığa uyanmanın sevinci

Cama vuran ilk ışıklarla
Yarım yamalak yaşanmışlıklardan
Yaşandıklarından doğan pişmanlıklar
Geride bırakılan karanlıklarda
Yeni başlayan yaşamın heyecanı

Dünyanın bizim etrafımızda
Hızla durmadan dönüşü
Ve seninle beraber yarattığımız
Mutluluk kokulu umut dolu sabahlar
Bunun adı sevda derken hissedilenler

Konuşurken; herşeyden, senden, benden
Nisanı yaşarken ruhlarımızda
Temmuzu duyumsarken yüreklerde
Gözlerimizde mutlu bulutlarla
Bahçelerde açan çiçeklerin kokusu

Burnumda duyduğum o garip sızı
Yüreğimizde açan adsız güllerle
Camdaki ışıklar vururken yüreğimize
Sımsıcak umutlarla haykırırken
Duymayan kulakda çınlarken

Seni seviyorum, seveceğim sesleri
Yarınlarımız bizimse gönlümüzce
Ötüyorsa sevda kuşları durmadan
Kanat sesleri yüreklerde
Gözlerimizde yanan ateş kor gibiyse

Tek gerçek olan sensin evet sen
Varsam eğer ben yanlızca seninle
Hiçbirşey üzemiyorsa beni artık
Mutluluğun en koyusunu hakeden sen
Seninle paylaşmayı isteyen ben

Uzaklarda yanlızlıkla birlikte
Büyüyen paylaşılan sevgimizdir
Heran kök salan, çiçek açan durmadan
Biziz birtanem sen ve ben
Sonsuzluğa yelken açan deli yürekler

Sevgi, emek ve yürekse eğer
Hepsi bizde, sende ve bendeyse eğer
Seni seviyorum aydınlığım güneşim
Seni seviyorum yıldızım dolunayım
Ne olursa olsun ışığın var oluşumun
Gölgesini besleyecek daima
Seni seviyorum, sevecegim...