Ağlıyorum sessizce
Duymasın kimse
Çocuk olmak istemiyorum gözyaşlarımla,
Anlamaz beni kimse.
Girin şu yüreğime.
Soldan girerseniz sıkıntılarımı dinlersiniz
Sağdan girerseniz beni kemiren düşüncelerimi,
Orta yerde durmayın sakın,
Çarpar dört bir yanınıza bendeki izler.
Kücük bir odadadır benim dünyam
Aksam vakti şu şiiri aydınlatan bir lamba,
Kulağıma gelen bir ezan sesi...
Bir tek onlar sıcaktır bana karsı.
Güneş bile benim için doğmuyor günaydınlarıma,
Perdem hiç açılmıyor ki.
Haşim'in ruhunu yaşıyorum,
Karanlık oda
Karanlık dünya
Karanlık insan
Karanlık gün
Karanlık ben
Karanlık karanlık karanlık...
Anlamaz biz gibileri kimse.
::SEÇKİN DEMİR::
*Karanlık gecenin lutfu*
Kayıt Tarihi : 5.6.2010 12:29:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Seçkin Demir](https://www.antoloji.com/i/siir/2010/06/05/karanlik-ve-ben-7.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!