Karanlık ve Ben Şiiri - Demir Az

Dün akşam kendimi ansızın karanlığın ortasına atılmış buldum
Karanlık ben’den ben karanlıktan korktum
Ben O’ndan kaçtım O benden
Ta ki duvara çarpana kadar
Yerde uzanmış halde O bana baktı ben O’na
Gözlerimiz karşı karşıya geldi
Tek söz etmeden
Karar kıldık kaçışın anlamsızlığına
Sonra el ele tutuştuk, başladık voltalamaya

Ve o geceden sonra O’nunla bir daha hiç karşılaşmadık