KARANLIK ve AYDINLIK Şiiri - Fikret Turhan

Karanlık;
Oluşları,
Nesneleri
Görünmez eder...
Ki
Bunlar
Yok değiller
Sadece ışığı bekler...

Aydınlık;
Karanlığa zulüm dür
Onu yok eder...
O zulüm ki
Bazen
Hidayet'tir
Nesneleri görünür eder...
Gözler
Işığı bekler
Oysa
Işık bazen
Doğrudan gönle gider...

Karanlık,
Yönsüz dür
Altı da üstü de..
Bilinmez...
Aydınlık,
Kimi azdır
Kimi de çok...
Kimi ısıtır
Kimi de yakar...
Işık,
Özünden gelir...
O öz ki
Karanlığı ve aydınlığı
Var edendir...

Fikret Turhan-Yalova,
15.11.2015