Karanlık ve Ateş Şiiri - Serdar Bilgin

Ey İstanbul! Ey Sevgili!
Saçlarıma tel tel karanlık düşürdün
Karanlığı bir nakış gibi işledin saçlarıma
Yüreğime damla damla ateş düşürdün
Yangın yeri eyledin beni
Sen karanlık oldun ben ateş
Ateşimle aydınlattım, gündüz eyledim gecelerini
Ateşimle söndürdüm yangınlarını
Sokaklarına yaydığım külleri topluyorum bir bir
Bir sokak boyu aradığım aşkı göremeden gidiyorum
Sana hoşça kal bile demeden!