Karanlık utandı Şiiri - Yusuf Koç

Yanıverdi ışık,
karanlık utandı...
uçuştu siyahlar bilinmezliğe..!

Suskun ve sabırlı idi adam,
bana değil diyordu..nasılsa..
umursamazlık içinde idi,
yılgındı belki de..
kadehleri arkadaş,
sigara dumanı sırdaş oluyordu ona..

farketmedi karanlığın utandığını..!

siyahlar yokolmuştu..!

Nihayet açtı gözlerini adam..
yanıyordu ışık,
ve bir narin el...
güneşi tutan...!

Sandı ki gözleri kamaşacak,
sandı ki ısı yakacak..!

Bir kadın...uzun yoldan gelmiş..
güneşin ardında,
ve elinde idi güneş..'

karanlık hala utanıyordu...

Birleştiler..
yılların ardından kopan koşuyla,
bıraktı güneşi kadın,
yerine gitsin...!

eller...
gözler..
diller birleşti,
ve gönüller..tüm açlığıyla..
ve yürüdüler..yürüdüler..
güneşe doğru...! !