Ben bu Ülke'den gidiyorum oğul
gidiyorum.
Çok umutlar besledim yarınlara
aha düzelir diye
ben mi yanıldım?
bilmiyorum...gidiyorum.
gidiyorum gerçi, kendimi de alıp gidiyorum
eli mi,
dili mi,
zihni mi de katarak
gidiyorum.
benimle geliyorlar umutlu/ umutsuz
ama yüreğimin sesinden bir umutla...
ben mi karanlık madde?
ülkem mi?
kendimden çıkarak,
penceremden bakıyorum.
zihnimden koşulsuz
anlamaya çalışıyorum.
gökyüzüne bakıyorum, derin geceleyin
ülkem gibi ürpertiyor uzaklıklar... karanlık
uzak karanlıklar var, gökyüzünü kuşatıp kendine katıyor
beni kattığı gibi, ülkemin.
Bu Ülke karardı be evlat;
% 75 karanlık enerji
% 20 karanlık madde
% 5 aydınlık tarafın;
% 0,0000075'i kadar;
ışığı ben olsam da
ateş böceği,
cırcır böceği kadar öter dururum.
bazen parazite katılır
cırt cırt ederim.
yok oğul ben giderim.
yani kayıplardayım cır cır kadar
ateş böcekliğimin ışığında;
sadece ayakkabı numaram;
42' yi bile zor görüyorum
yani kayıplardayım.
42 numara gidiyorum.
Büyük bir çekim kuvveti, karanlığa çekiyor
ben bu ülkede artık
boğuluyorum.
Hadi oğul arkamdan Sen de gel
B E K L İ Y O R U M...
Karanlıklar Ülkesinin Başkentinden kalender kılıç
22.03.2015
Kalender KılıçKayıt Tarihi : 25.3.2015 11:29:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!