Karanlık Sulardan Karanlık Aynalara

Karanlık suların aktığı düşten
Bir sandal gibi kaybolan uzakta.
Müjdeleri saklı, bu son dönüşten
Gözlerim, gözleri uğurlamakta...

Gönül hasreti, yürekte feveran
Müebbet kalıyor artık sevincim.
Nabızda, kavuşmak ümidi her an
Kalbimin sakladığı siyah incim...

Ansızın bastırır, hüznüyle yağmur
Sırılsıklam sokaklarda yalnızlık...
Neden şimdi hasreti candan vurur!
İnin cinin hükmünde bu ıssızlık...

Vakit puslandı camların gözünde
Umutla uyanmış dallarda kuşlar...
Vefadır... harlanan yürek közünde
Aramıza yıllar, yollar koymuşlar...

Karanlık aynanın sathında ömür
Müjdesi bilmem ne zaman gelecek?
Sular değil... Beni toprak söndürür...
İşte o zaman bir taş bekleyecek!