Karanlık Sokaklarım Şiiri - Nuran Baydar

Lambaları kırık bir sokağın karanlığındayım...
Her hücremde başka yöne esen rüzgarlar var,
Her birinde ayrı bir mevsim.
Birinde hazan, diğerinde bahar…
Kuru yapraklar uçuşur bir tarafta,
Diğer tarafta baharımın tomurcuk gülleri açar.
Bir yanda düşer kartanelerim,
Bir yanda yağmur'u özlerim.
Ağustos sıcağında bile üşürüm kimi zaman...

Öyle ansızın gittin ki gönlümden,
Altüst oldu mevsimlerim.
Bir ad koyamıyorum sokağımın iklimine...
Bir 'sitem' sözü dolanıyor bileklerime,
Kaldırımlara düşüyor hoyratça sevdalar...

Bir mezar taşı kadar soğuk yüzümdeki izlerin,
Buruk bir tebessüme bırakıyor şimdilerde yerini...
Ah, ne demeli... Susmalı mı?
Söz dokunur mu, yar dediğim gönlüne?
Ve ben yapayalnızım işte...

Kayboluyorum içimdeki sokakta, sokağım tufan altında...
Her yer yıkılıyor...
Nuh’un ümmeti kadar umursamaz kalıyor düşüncelerim...
Keşke batırmasam bu gemiyi,
Keşke delik açmasam kendi ellerimle...

Nuh’un nefesi kurtarsa beni...
Ya tufana kapılıp yok olanlardan olursam...
Korkuyorum Allah'ım, ne olur sen bırakma beni...