Sokak o kadar boşki gözlerimde bir umut bekliyorum boşluklarında,
Bir umut ki beni geriye götürecek,
Bir ummut ki beni derinlere itecek
Geçmişe, çok geriye
Onu olk gördüğüm ilk aşık olduğum yere
Gözlerini hatırlatsın bana bu kara boşluk
O içinde kaybolduğum kara gözlerini
Var mı böyle bir şey bu sokağın karanlığında
Aramam gerekiyor mu? o gizli odağı,
İspat etmem gerekiyor mu? bunları kalbimin derinliğine
Gerekiyorsa yaparım onun için bunları
Gönlüme nasıl anlatacağım sevgilim kim olduğunu
Karanlığı açman gerekiyor ona,
O karanlık arkasında ki aydınlıkta gizli olan, odağı mı göstermem gerekiyor
Gidip ona sorsam ki
Kimsin, nesin,ne buldum senden ?
Yanıt alabilirmiyim ondan
Ondan olmasa da kara o kara sokaktan
Ey karanlık sokak! biliyormuydun bunlardan hiç birini
yapmama gerek olmadığını
Belki, belki de saklıyordun benden kendimi o karanlığa
gömmeyeyim diye
O beni bırakmış, gönlünde başka biri varmış
Aşk bitiyormuş belli bir noktadan sonra,
Ama endişelenme gömmem ruhumu o karanlığa,
Ruhumla beraber, bedenimi gömeceğim kara toprağa.
Kayıt Tarihi : 23.1.2018 15:27:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
lise yıllarında ki, platonik? aşka itafen...

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!