Karanlık Sokak Şiiri - Aşkın Güngör

Upuzun bir yoldayım, uçsuz bucaksız.
Başı var da sonu var mıdır, bilmem.
Bir gariban gibi memleketsiz ocaksız
Yürürüm bu zifir yolda, karanlığı silemem.

Ben çaresiz, yol çaresiz, karanlık hakim.
Yürürüm karanlıkla hayaller arasında.
Düşerim, takılıp düşerim lakin,
Kimse bulunmaz kaldırmaya şu sokak ortasında.

Sokak fenerleri üzerinde uçan sinekler kara.
Uzayıp giden ıslak sokaklar kara.
Dünya merkezine mi yoksa ölüme mi yürüyüşüm?
Düşünürüm bulamam, aciz düşüncem kara.

Her ev içinden bakar sanki bana hortlaklar.
Korkarım, titrerim ufacık yaprak gibi.
Ağaçlarda sallanırlar dalga gibi yapraklar
Duyulur kedilerin o şeytani sesleri.

Uzasın yol, uzasın, sonsuza aksın,
Yorulmasın ayaklarım meçhule yürümekten.
Karanlık şamarını arka arkaya çaksın,
Utanmasın bedenim toprağa gömülmekten.

07 Temmuz 1986