bu şiir gerçekten karanlık,
ruhumdan da
gözlerinden de
kabuslarımdan da
hepsinden daha karanlık
çünkü;
içimde seni sakladığım yerden geliyor bu şiir
o kadar derinimde saklıyorum ki seni
kimse bilmesin diye,
kaybolacağım kadar zifiri
unutamayacağım kadar derinde
ve seni kaybetmeyeceğim kadar güvende
o kilitli karanlığın anahtarı
bir tek bende var zannediyordum
oysa ki anahtar sensin
ben sadece kilitim
o karanlığın sadece gardiyanı olduğumu anladım
sen kilidi açana kadar nöbete mahkum…
Kayıt Tarihi : 9.7.2024 00:30:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!