Karanlık Sesler Şiiri - Mert Tedirgin

bayım, siz o hırsız mısınız?
gülüşünüzden belli.
geçen asır ömrümü çalmıştınız,
ah, lütfen endişelenmeyin
dostunuz sayılırım ben.
hem iyi ki de almışsınız,
candan öte yük yokmuş.
gözleriniz ne donuklaştı,
diri olsam ödüm kopardı,
ve bir fırtına kopardı.

- aman tanrım! nasıl, kim?
- lütfen gelme üstüme,
- yalnızca bir gülümseme.

az şey mi?
ne kadar da şerefsizsiniz, bayım.
imrendiriyor insanı.

- insan. insan.
- hangi insan?

ölmüştü ya çoktan,
hem de hiç yoktan.

- ben öldürdüm onu,
- bir yer vardı.
- neresiydi... tenha.
- kıstırılmıştı zahir.
- belli ki bendim kıstıran.
- ne yapmalıydım, söyle!
- yoktu verecek hiçbir şeyim.
- göğsüne bir bıçak izi hediye ettim.
- allah'ım ben ne ettim?
- bittim ben, bittim!

bayım, dudaklarınız mosmor,
üşüyor olabilir misiniz?
ya da yapabilir misiniz,
yalnızca bir hayat.
verebilir misiniz?
ah, lütfen kısa olsun ama
yaşamaya tahammül edemiyorum da.

- mahvedecek beni bu keder, yakacak da.
- yoksa kabahat marangozda mı?
- alçak herif!
- kısa ulan bu.
- şu dizlerime bir bak!
- yay gibi durmuyorlar mı?
- neden kimsenin işine saygısı yok!
- allah'ım nasıl olur?
- bıçak ona dönüktü!

yetişir bunca kaygı, bayım.
iyice derininize çekmelisiniz.
artık bu kokuya alışmalısınız.
alışınca o kadar kötü gelmediğini bilmelisiniz.
bakın bir bulut geçiyor.
hem de kıpkırmızı.
lütfen izin verin,
ayaklarınızın altına mavi gökyüzü sermek istiyorum.
aldırmayın kuşlara,
buyrun, çiğneyin.

- öyle alıp gidemezdim,
- zenginliğini.
- bedeli yok mudur her şeyin,
- ama tenhada kıstırdım,
- öylece gidemezdim
- ve öylece gidemezdin.
- ondan kondurdum
- göğsüne bir karanfil.

ah, anam!

- biri mi ünledi, nedir.
- bu koku beni öldürecek.

ne iyi niyetlisiniz, bayım.
sizinle daha önce de dost olabilirdik.
ne gam!
ebediyet var önümüzde artık.
toprağınız bol olsun.