Karanlık, Sen, Ben!
Şimdi karanlığı göstereceğim sana, bu kör dövüşü hep boşu boşuna…
Dokunmaya kimin cesareti var ki karanlığa…
Sen kapat gözlerini, ben ararım karanlıkta seni.
Ben, eğer kaybedersem beni, sen bul, sen bul ellerinle beni…
Karanlıkta ne fark ediyor ki gözlerimin rengi,
ela olmuş kahverengi, siyah belki…
Göremedikten sonra seni, varsın gülsün gözbebekleri!
Sen yine de uzat ellerini, işin ucunda bulmak var birbirimizi…
Haziran 2007
Seçkin AslanKayıt Tarihi : 16.7.2007 15:51:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!