Karanlık Şehrin Delikanlısı

Gün yorgun düşerdi şehre
Yorgun insanlar
Yorgun yürekler
Yorgundu
Küçük karanlık sokaklar
Böyle bir şehirde doğdu

Bir ceketi vardı sırtında
Bir de garip anası
Kimsenin bilmediği
O yürek yarası bir de
Hayalleriyle

Birgün göçtü gitti
Bırakıp ardında geçmişi
Ne yürek yarası düştü aklına
Ne ana acısı
Ceketini aldı ve gitti

Karanlıktı bu şehir
Göz karalığı değil
Gönül karalığı
Umursamazdı ama kimseyi
Onun için burdaydı
Çekip gideceği birgün
Onun bile aklına gelmezdi

Bir not vardı ondan kalan
Evin içinde yatağının üstünde

Ölüm Allahın emri
Ayrılık olasaydı
Derlerde
Bu gurbet olmazdı
Canan can olsaydı