Karanlık Şehir Şiiri - Soner Kaya

Şehir hayatında durmak,
Gönlünce yürümek ister Sufi.
Sıkar, daraltır muhkem ruhunu gürültü
Sessizliğin geniş kollarında yüzer dili.

Camekânlar çeker dikkatini.
Sadrının izbe köşelerini aydınlatır pavyon ışıkları.
Gölge yaşamları gördükçe gazap üstüne gazap
Satar ruhunu yok pahasına.

Yol karanlık, kaldırımlar soğuk
Kervan bir otobüs durağında dizili
Üst üste dizilmiş anlamsız yığın
Hepsi bir hepsi bir hiç.

Başıboş, avare, öylesine seyretmeyi düşler.
Kuru kalabalıkların ayak izlerini
Örfe, geleneğe, hukuka uygun günahlar.
Şüpheden uzak, abartılı ve sonsuz.

İsraf etmeden zamanı.
Dinler en derinlerden geleni hep karşı koyarak.
Manasız bir savaş verir.
Konuşmadan, susmak ister.

İstikamette sinelere basmadan yürür.
Çağda en saf haliyle uzviyet.
Çizgi çeken, resim yapan kalplerde
Anlam veremez teşhir ürünü hayata.

Şehrin süsüdür köşede bekleyen boynu bükük cami
Avluda ana yüreğine benzer ağzı açık boş tabut
Erdemle, sabırla bekler.
Koynuna saracağı ölümün sırasız misafirlerini...