Karanlık Seher Şiiri - Halil Gürkan

Aşka şiir yazamam, kağıt yok, kalem kırık,
Tuvalime sevginin çizemem ki resmini.
Anlatamam sevdayı, sözü boğar hıçkırık,
Yüreğime kazıdım aşk kokulu ismini.
Gözlerimden dökülür gönlümün bin bir ahı,
Göremem seher vakti ağaran o sabahı.

Çözülüyorken zaman durmadan yumak yumak,
Hayallerim getirir ruhuma bitmez yazı.
İstediğim yalnızca kucağında uyumak,
Kavurur fikirleri gerçeklerin ayazı.
Gökkuşağı giydirir yedi renge siyahı,
Göremem seher vakti ağaran o sabahı.

Mazidir akıp giden senelerin peşinden,
Haşrolurken beynimde yaşanmış bir sürü yâd.
Zemheriler yaz olur bu aşkın ateşinden,
Fışkırır vuslata dek her nefeste bin feryâd.
Bilmem hangi zamanın, bilmem hangi günahı,
Göremem seher vakti ağaran o sabahı.

Boğulurum içinde, hasretim deniz gibi,
O hasret ki kaplıyor tamamını sonsuzun.
Yalnızlık ufuklardan silinmeyen iz gibi,
Onsuz geçen geceler asırlar kadar uzun.
Kaplar meçhul karanlık, kaplar her bir cenahı,
Göremem seher vakti ağaran o sabahı.