Karanlık Sarmış Şiiri - Ali Yağız Yemişçi

Karanlığın içinde bir tek mum ışığı.
Sadece bir.
Tek başına savaşıyor karanlığı delmek için.
Eriyor, tükeniyor.
Zamanla beraber o da akıp gidiyor.
Gittikçe yaşlanıyor.
Yok oluşa doğru bir adım daha atıyor.
Direniyor ama hiç sönmeyen umutlar gibi.
Gittikçe parlamaya çalışarak.
Umarsızca direniyor mum ışığı.
Duvarların arasından sızan su damlası gibi.
Umursamadan karanlığı akıp gidiyor.
Artık en son ışığını verme vakti geldi.
Son nefesini veren savaşçı gibi.
Parlıyor dünyaya son kez,
Ve gidiyor.
İçinden küfrederek karanlığa karışanlara…