Doğmayacak bu şafak boş yere bekliyorum.
Karanlıkta yıldızlar parlasada boşuna.
Hayalle yaşamaya kaderimdir diyorum,
Anıldıkça kulağım çınlasada boşuna.
Hani,nerede? Gece doğan solgun mehtabım.
Onada hasret kaldım.Ey! Yaratan Allah'ım.
Eğer birgün çıkarsa arş-ı alaya ahım,
Boşverin şu yüreğim dert dolsada boşuna.
Güneş doğmayan dünyam yıkılsaki nenolacak.
Belki mutlu olurum ya ömrüm olmayacak.
Zavallı ŞÜKÜRCAN ım gülsede ağlayacak,
Ömrü tükendikçe hep kahrolsada boşuna.
Kayıt Tarihi : 8.7.2006 00:02:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Vatani görevimin son günlerinde geçmek bilmeyen o uzun günlerin duygusuyla yazdığım bir şiirdir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!