Karanlık Sabah Şiiri - Güven Albayrak

Aralık ayının göğsünde, geceyle gündüz sarmaş dolaş,
Hava kurşuni, bulutlar sessiz bir hüzünle ağlar.
Yağmur damlaları, kalbimin ritmine eşlikte,
Kendi içimde yankılanır yalnızlığımın türküsü.

Sabahın ışığı uzaklarda kaybolmuş gibi,
Soğuk bir mevsimin ilk selamı tenimde.
Bir fincan kahveyle ısınır elim,
Ama ruhum hâlâ yağmurun izinde.

Bilgisayarın ışığında türküler filizlenir,
Her notada bir anı, her ezgide bir özlem.
Kelimeler bir şiir olur, içimden dökülür,
Bu karanlık sabaha eşlik eden yalnızlık.

Üşürken bile ılık bir huzur dokunur,
Yağmurun sesiyle sarılır ruhumun boşluğu.
Soğuk, hüznü yoldaş etmiş bu sabah,
Ama yine de bir şiirin şefkatli kucağında kaybolur.

Güven Albayrak