Karanlık'ölüm' Ve Aydınlık'sevgi'

Ömrümün baharı dört duvar arası
Ne gökkubbede uçan güvercini
Ne de çekebilmek içime bir yudum doğayı
Bunları yaşayabilme ihtimali varsa da
Volta atarken tel örgülerin koynunda
İçimde ki hasretlik boğuyor be usta
Bir sevenim var
Selvi boylum, kahve gözlüm
Duydum ki hasta derman arar hekimlerde
Bu derdin dermanı yok bilemez be usta
Mektubu geçti o gün elime
Sevenim yazmış:
Sevdiğim;
Bırakıp gitmedin beni
Yanımdasın sol yanımda
Yattığın yer zindan olmamalı
Farzet gönül kafesimdir benim
Farzet tutsağımsın benim
Zaman geçmez bilirim
Ne gündüzün var nede gecen
Gündüzler geçer dostlarınla bilirim
Geceye aldanma yum gözlerini
Göğsünde hissedeceksin nefesimi
Sesim işitilecek kulaklarında
Uyu koca bebek uyu
Korkma senden başkası olmayacak tutsağım
Bilemezsin tek hücrelidir gönlüm sana özel
Seni düşlerde yaşamak bile güzel
Hoşçakal sevdiğim...
Bir ölünün son sözleri gibi
Bir hicran yaşında döküldü sevgili gözlerimden
Sevgiliye mektup:
Sevdiğim;
Yitik bir denizde
Kayıp bir gemidir yüreğim
Bilinmezlikler içinde yol almakta meçhule
Benden sana ne yar olur ne de yaren
Yum gözlerini düşle kuşların cıvıltısını
Şafakla aç gözlerini bak rengarenk çiçeğe güle
Birde dönüp bana bak
Zifiri karanlık bir hücre
Parmaklıklar ardı parmaklık
İdam sehpasında olan ben
Söyle ölümden başka ne vaad edebilirim sana
Elveda sevdiğim elveda