Karanlık Odalar -5-
Yamalı bir bohça gibi yüreğim
Ben dikiyorum o sökülüyor
Sonbahar vuruyor hep dallarıma
Ben ekiyorum o dökülüyor
-
Güneşim eksildi pencerelerimden
Karanlık, ışıklar bir bir sönüyor
Vazgeçtim yaşama heveslerimden
Bana inat dünya yine dönüyor
-
Yüzümde derin sevda izi var
Kurt yalnızlığıma itler gülüyor
Kalbimde yara sancı sızı var
Ben ağlarken herkes mutlu biliyor
-
Alnım kırış kırış saçımda aklar
Çalar kapımı azrail yoklar
Kararmış ruhumu teneşir paklar
Tükendi defter yazı siliyor
-
Kayıt Tarihi : 20.4.2014 21:56:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!