Karanlık bir odada ayak izlerim ama ben odada değilim Karanlıklara çekmişim perdelerimi
Gözlerim büyüyor göremiyor hayalini
Zavallı yüreğimin sensiz geçiyor her demi.
Kalabalıklar içimde
Ben kalabalıklar içersinde yalnız
Mutlu bir tebessüm mü dudaklarımda
Siz beni hep güler sanırsınız.
Bir sen varsın içimde ama ben sende değilim
Sensizliğe açmışım gözlerimi
Bir kırık kalple bakarım ardından
Yüreğin duymaz sözlerimi
Bir yalnızlık içimde ama yalnız değilim
Senden başka herşey ellerimin arasında
Hayalin bende hasretin bende
Sana yazdığım şiir iki dudağım arasında
Elimde bir gül solmuş yapraklarıyla
Dalında ötecek bir bülbül arar.
Loş ışıklarda titreyen bu bedenim
Senin yerine hasretini sarar.
Dışarıda hafif bir kar yağar
Tane tane birikir cam kenarında
Bir düş yağar üzerime üzerime
Sen gidersin sensizlik kalır avuçlarımda
Çırpınmak acı vermiyor artık bana
Alışmak mı yoksa vurdumduymazlık mı
Ne dersen de sen buna
Ortada mutlu olunacak bir şey de yok
Nedense içimin bir kenarında
Bir huzur bir rahatlama.
Sevinçler,eğlenceler,kalabalıklar içinde
Hep bir yanım yalnız,
Hep içimde hüzün
Ben yalnızlığa aşık
Ben hüzünle arkadaş
Karanlıklarla barışık.
Kayıt Tarihi : 21.12.2010 18:08:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Seyitvakkas Dinçoğlu](https://www.antoloji.com/i/siir/2010/12/21/karanlik-odalar-7.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!