Karanlık Odalar 7 Şiiri - Dursun Çötoğlu

Karanlık Odalar 7

Ne gece anlıyor, ne şiirler, ne de sen
Oturup ta dinlesen, ne oluyor ne desen
Sen tatlı rüyalarda uçuşan bir kelebek
Yıkık yorgun bir şehrin enkazıyım şimdi ben

Gecenin karanlığı çöktü içime birden
Titredi tüm bedenim düşününce derinden
Öyle uzak durma gel,dinle bak ne diyeceğim
Bu aşk ne çektiyse hep,hep,sende ki kibirden

Umursamaz tavrın ne? hiçe sayışın neden?
Kefenimi giydirdin azrailim gelmeden.
Sen; eyy gözleri kara güzel, beni hiç mi sevmedin?
Ben mi boşuna sevdim bir yudum sevilmeden.

Her damla gözyaşımda adının imzası var
Yokluğun cehennem mi ne? dünya ufak dünya dar
Mutluluk hep seninle, bu hayat sana güzel
Gönlüm Erzurum sanki soğuk ayaz ve de kar

Kör kuytu karanlıklar bir bir etrafımı sardı
Senleykende mutluluk elde hep sıfır vardı
Uyanınca uykudan geldi aklım başıma
Yaşadığım o mevsim, yalancı bir bahardı.

Dursun Çötoğlu
Aralık 2015 / Bursa