Karanlık Odalar Şiiri - Sevilay Çelik

Sustum hep ben her seferinde,
Kahrettim,kan kustum gecelerce,
Kaçtım hep karanlık odalardan
Bilirsin korkarım ben karanlıklardan.
İlk defa böyle olmuştu,
İlk defa susmuştum haklı olduğum halde
Sevdiğim için katlandım ben bütün dertlere.
Serseri kaldırımlar ayağıma dolandı her seferinde,
Kaçtıkça tökezledim,düştüm…
Korktuğum karanlıkların içine attım kendimi kendi elimle,
Balıklama atladım adeta dertlerin içine
Çıkamadım bir türlü, kıyıya ulaşamadım.
Boğuldum dertler arasında.
Tek kaldım şimdi ben bu karanlık odalarda…