Karanlık mı gecemi Şiiri - Bilal Altuntaş

Sensiz geçirdiğim bir gece daha oluyor
İçimde yine hüzün yine yalnızlığın buruk acısı,
Yine büyük özlemin içimi kemiriyor bu gecede.
İstemiyorum gece olmasını

Korkuyorum sensiz karanlıktan,
Her geceki gibi yine sensiz hayallerim,
Yine bu ızdırap, yine bu yüreğimin çığlığı, yine bu derin çığ….
Ne zaman son bulacak bu bekleyiş,
Ne zaman bitecek bu isyan…
Sevmiyorum geceleri…

Bu ıssız sokaklar yalnızlığımı kamçılıyor,
Sensizliği yaşatıyor bana.
Ürkek bir çocuk gibi kapkara gökyüzüne bakıyorum endişeyle
Durduramıyorum bu ızdırabı, üşüyor yüreğim sensizlikten.
Nefret ediyorum gecelerden
.
Öylece bakıyorum bomboş gözlerle etrafa, yoksun yine…
Rüzgar esiyor delice, saçlarımla oyun oynuyor
Yüzüme vuruyor bir tokat gibi gecenin ayazı
Olmasın artık gece…

Bilmeyeyim günlerin nasıl geçtiğini,
Özlemi yaşamasın bedenim.
Gözlerim görmesin karanlığı,
Hissetmeyim sensizliğin nasıl bir duygu olduğunu.
Bıktım gecelerden…

Beynimi yiyip bitiren bu hasret yazılarını yazmayım artık,
Yokluğunu anlatmayım karanlığa,
Paylaşmasın benimle gece sensizlik hüzünlerimi.
Yerden yere vuruyor bu keder beni,
Kelepçeler takılmış kalbime suçlu gibi,
Son bulsun geceler….

Kıpırdayamıyorum nefes alamıyorum,konuşamıyorum.
Kaskatıyım, taş gibiyim öylece donuğum.
Bekliyorum saatlerin geçmesini bu isyanın son bulmasını…
Sabah olsun artık,
Bitsin bu haykırış geceleri….

Gecenin hüznünü tatmamışsın
Yaşamamışsın en karanlık anları
Bazen karadır geceler kapkara
Bazense siler yanlızlıkları