Karanlık Melankoli

Yalnızlığın ardından yaşadığım
İlk ve son geceydi bu ilk kez tattım
Varlık ve yokluk arasındaki o boşluğu doldurmak
Belki bir dakika, belki bir yıl sürdü

Farkına varamadım bir türlü
Başka yalnızlıkların tohumları atıldı boşlukların ortasına
Umarsızca büyüdü güneşe doğru
Kara bulutların arasında gözden kayboldu

Dedim bitti artık yalnızlıklar, ayrılıklar
Ama yanıldım
Küçücük bir şanstı sadece istediğim ufacık bir umut
Sıfırdan farklı pozitif bir sayı

Aşk işte bazen üç bilinmeyenli bir denklem
Bu denklemde üç kişi de ayrı bir değişken
Ya ben geç kalmıştım, ya da sen biraz erken davranmıştın
Ne fark eder ki başlayıp da sonunu getiremediğim birçok şey gibi

Yarıda kaldı, yarım kaldım, karanlıkta kaldım
Sen belki o çok bahsettiğin gerçek sevgide mutluyken
Ben sensizliğin karanlığıyla cedelleşiyor olacağım
Tekrar görüştüğümüzde yüreğinden bir mum yak bana

Yak ki ışığı aydınlatsın karanlığımı
Bir gün beni sevebilme ihtimalin yükselirse eğer
Ve ben hala tüketmediysem senin veremediğin ümitleri
Kalbimin derinliğinde hala saklıyor olacağım

23 Ekim 2015
Cuma