Karanlık Köşeler Şiiri - Veyis Veyis

Her karanlık köşede ağlayan garip var,
Ertelenmiş umutlarını çaresizce bekleyen birileri,
Rehin almış zaman,elleri açık semahlarda.

Kenetlemiş sırtını çıplak duvarlara,
Ötüşen kuşlar ve yağan yağmurlar umurunda bile değil,
Şüpheli gözlerle etrafına bakınarak,
Elveda edilmiş belki de ona ağlıyor.

Dona kalmış üstünde yırtık ceketiyle,
Elinde solan bir resimle çaresizce ölümü bekliyor.

Bir garip var karanlık köşelerde sessiz ağlayan,
İçindeki acıları bir nefes dumanla üfleyen,
Rastlayacakmış gibi hayallerine,bıkmadan bekleyen.

Gasbetmiş felek hayatını,zaman esir almış,
Arkasına bile dönüp bakmadan kayboluyor karanlıklarda.

İsyanların savaşından çıkmış yaralı,
Püsküren bir yanardağın soğuk lavı yüreği.

Vurgun yemiş ayrılığın acılarından,
Ağlayan bir garip var karanlık köşelerde,
Rüzgarların önünde sürünmüş,başı önünde eğik.

Azrail ile can çekişen bir garip var,
Karanlıklarda sessizce dolaşan.