Oya Erzurumlu - Karanlık Koridor Şiiri - ...

Yürüyorum karanlık bir koridorda inceden sızan bir ışık eşliğinde. Kaç kez geçtim bu koridordan Allah bilir. Karanlıktan korkar herkes aslında karanlıktan değil, göremedikleri için korkarlar, yani bilinmeyenden. Bir de halüsinasyonlar başlar, aslında eğlencelidir! ufak ufak göz yanılmaları başlar, hafif beyazlıklar görürsünüz önce, sonra onlar şekil almaya başlar ve korku daha da kaplar içlerini, korktukça gerçeye dönüşür akıl oyunları zifiri karanlıkta. Ben korkmam karanlıktan, bilinmeyenden. Seviyorum bu yüzden geceyi ve içinde gizli olan her şeyi. Belki de karanlığın içindeki o sessizliği seviyorum, huzur veriyor biraz da ondan hani. Karanlığın içinde yürürken hafif bir esintinin yüzümü okşaması mesela, koridorun sonundaki kapıdan çıktığımda, saçlarıma düşen yağmur damlalarının dokunuşu, tıpkı bir aşığın dokunuşu gibi sevgi dolu sanki. Kulaklarıma doluyor yağmurun sesi muazzam bir uyum içinde çalınan müzik gibi. Bırakıyorum karanlığın kollarına kendimi bütün bunların eşliğinde dans ediyorum öylece karanlıkta yağmur altında...
~oya erzurumlu~