Kitaplarda kaldı.
Hüzün dolu o yıllar.
Bir dizeydi yorgun düşen,
Sahte aşklar.
Hasret miydi?
Notalarda duyulan,
O sonsuz ezgi
Yoksa yavaş yavaş filizlenen
Kör karanlık umutlar mı?
Kitaplarda kaldı her şey,
Sizler,
Bizler bile.
Artık, insanlar çekingen,
Kitaplar küflü,
Kütüphaneler toz, duman.
Fakat
En kötüsü
Umutlarımızın geçtiği yollarda,
Sönüyor ışıklar…
Kayıt Tarihi : 18.8.2009 13:21:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!