Karanlık-ı Işık
Bir yolda uzanıyorum
Belli olmuyor insanlar
Kapanmış hepsi
Ama üstünde ışıklar
Takılı kaldım insanlığın içinde
İnanmışlığın ötesinde
Sessizce duruyorum ki
Kimse farketmesin diye
Heryerde çukurlar
Kaçıyorum bi noktada
Dinlenince olmuyor
Alıyor beni yanına
Adımlarımda bir aksaklık
Akıllanmıyorum dağılmadan
Vazgeçmek mi yoksa
Vazgeçirilmek mi acaba
Götürüyor beni sonsuzluğa
Karar vermek lazım sonuçta
Düşünüyorum bir sağa bir sola
Sanki bir güneş bir kasırga
Kararmış kafamdaki bütün ışıklar
Kaldım geriye bir tek ben
Sonunda vermiş bir karar
Kefenin içindeki ben....
Gizem Mehmet
Kayıt Tarihi : 1.12.2023 12:01:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Karanlığı bir kötülük olarak ışığı da bir iyilik olarak gördüm aslında insanların içinin ve dışının farklı olduğunu ve kötü iyi düşüncelerinin birbirine bağlı olduğunu anlatmakta şair kötü düşüncelerden kendini soyutlamaya uzaklaştırmaya çalışmıştır fakat zamanka bu düşünceler onu ele geçirmeye başlar fakat şair bunun farkına öldükten sonra varır
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!