Karanlık hep karanlık

KARANLIK HEP KARANLIK

yıldızlar kararır gökyüzünde
ay küsmüş yüzüme
sesim yankılanır ışığında
kırılır nefesim, yalnızlığım
esmer insanların şehri
karanlık hep karanlık

yürü yürü bitmez yollar
bir adım ötesi özgürlük
yollarıma dizilmiş tel tel
mahpusluk
ben kendi mahpusluğunun
bekçisi
5 nolu devriye nöbetçisi
kendi karanlığını biçen
kadrolu terzi

bana bol gelir bu gece
aydınlık sıkar yüreğimi
esmer insanların şehri
karanlık hep karanlık

ısparta sıcak bölgede
ihanet zemherisi
nefesi dolaşır sevdiğimin
ciğerlerinde

sevdiğim
esmerdir şehri gibi
yüzünde gün ışığı
bende geçmişin karanlığı
işte karşındayım
alacakaranlığımla
hadi ışıt beni