karanlık,
bir dehliz gibi
uzayıp gidiyordu
sesleri hışırtı
kokusu hırıltı
umudu tıkırtı
onlar arandıkça
dehliz uzayıp duruyordu...
karanlık,
bir çember gibi
daralıp duruyordu
hışırtı
hırıltı
tıkırtı
bazen umuda
bazen umutsuzluğa
iç içe
halka halka olup
ya genişliyor
ya daralıyordu...
Fikret Turhan-Yalova,
27.03.2015
Kayıt Tarihi : 27.3.2015 10:08:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!