Karanlık Gün Şiiri - Sadık Korç

Şu esen rüzgar,
İnsanlığa hükmediyor sanki.
Üstümde beyaz bulutlar,
Karşımda karanlık dağların sessizliği,
Ölümü korkutuyor sanki.

Sesler birbirine karışmış,
Karmaşanın içinde;
Siyah dünya bulanıyor,
Dallar ve ağaçlar secdeye kapanmış,
Bu karanlık günde.

Herkes bir yerlere sığınmış,
Korkuyor rüzgarla birlikte.
Seslerde o korku var,
Bir devri yıkacak güçte.

Geçmeyecek bugün,
Bitmeyecek acı.
Kayıp gidecek yıllar,
Zamanın içinde.

Kim bilebilirdi bunun olacağını?
Ellere kan bulaşıp gideceğini.
Kurumuş gönlüm,
Aşk ile biteceğini.