Gece, yağmur damlaları bir türkü yalızlığında düşer toprağa...
Ve içim içime sığmaz, gözlerimde bir çocuk büyür.
Odamın fersiz ışığı bir tokat gibi vurur yüzüme...
Küçük korkularımı yaslarım büyük umutlarıma.
Ruhuma sinsice bir şair eli uzayıverir...
Kalbimin tik takları bir yarışa koyulur zamanla.
Mazi kitaplığımda unutulmuş ve de tozlanmış bir kitaptır...
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
yüreğe sağlık.
Yanlış anlamayın dostlar!
Gözyaşlarım üzüldüğümden değil...
Yağmurlara inattır..!
Burası bile başlı başına bir şiir :)
Saygılarımla
İbrahim Tolga Özsoy
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta