Karanlık Gönlüm Şiiri - Ümit Ay

Fişekhane ne karanlık gönlüm
Bir tren gelir ve alıp gider umutları
Kalırım ya ben dımdızlak o durakta
Avutur mu beni otursam?
Ben gibi yapayalnız bir banka.

Demir raylardan ses gelmez olmuş
Beyaz ve sarı lambalar açık unutulmuş
Her bir bankı bir evsiz tutmuş,
Yer verirler mi anlatsam?
Gözlerinde kalan yarınlarıma.

Yanan sadece lambalar değildi,
İçimdeki ateş görünmez bir güneşti
Belki acısız unutursun diye beni,
Hayırsız yapmıştım kendimi…