Karanlık Gecem Şiiri - Kerim Baydak

Bu gece benim en dehşetli gecem.
Korkuyu, çaresizliği gördüm, zindan gibi gecem.
Televizyon ekranında, yaşlı nineme akar gözyaşım.
Açlıktan ölen bebekler,küçük bedenler acıklı bir yaşam.
Aç, susuz ölümünü bekler, çok perişanım yaman bu gecem.
Kardeşimin kanı dökülüyor, ne yapmalıyım bilmiyorum.
Ecdadımın yurdu bir bir yıkılıyor, öylesine bakıyorum.
Bakıp bakıp sadece gözyaşı dökmekle kalıyorum.
Ağlayan gözlerimden, yaş yerine kan akıtıyorum.
Bosna’lım, Filistin’lim... Müslüman kardeşim için yanıyorum.
Bu gece karanlık, hem de zifiri karanlık...
Elimden bir şey gelmiyor, kendi kendime kızıyorum.
Yapılanları görmemek için uyumak istiyorum.
Bir şey yapamadıktan sonra, uyumak en iyisi diyorum.
Aslında uyumakta çare değil, bunu da iyi biliyorum
İnanın artık, ne yapacağımı ben de bilmiyorum.
Bu gece karanlık, hem de zifiri karanlık...
Bu gece en dehşetli karanlık gecem...
Yüreğimim derinliklerinde bir yerdeyim.
Sabah olmasın, gece bitmesin istiyorum.
Yine bomba, yine vahşet, yine dehşet biliyorum.
Ancak, buğzedip lânetlemekle yetiniyorum.
Bu gece karanlık, hem de zifiri karanlık...
Bu gece en dehşetli karanlık gecem...

Temmuz-2006-Adıyaman