Karanlık Geceler Şiiri - Düşünce Dünyası

Sessizliğin adını yazdım akşamın hüznüne,
Kalbimi bir kez daha kapattım
karanlık gecelere.
Adın her geçtiğinde değil,
kalbim her attığında,
Özlüyorum aslında seni, karanlık gecelerde..

Özledikçe tükeniyorum, gelmediğin her an,
Koparıyor beni bu hayat, çizikler atıyor her gece,
Yüreğimin duvarına, sensizliği tüketmek adına.
Özlüyorum aslında seni, karanlık gecelerde..

Bir görebilsen, yalnızlığın alnıma vurduğu soğuk damgayı,
Bir duyabilsen, kalabalıkta kayboldukça yalnızlığın kollarına savruluşumu,
Gökkuşağının dışladığı siyahtan yana olduğumu,
Özlüyorum seni aslında, karanlık gecelerde..

Gökyüzünü izleyip dokunamamak gibi bazı sevdalar,
Ne kavuşabilirsin, ne de izlemekten vazgeçebilirsen,
Kurumuş umudumun toprakları,
senin bulut olup yağmana muhtac olsam,
Özlüyorum seni aslında, karanlık gecelerde..

Zamanın silemediği anı yoktur,
ölümün dindiremediği acı da.
Seni bana yazdıran sevdanın,
mürekkebi bitmeyen kalemiyim bende,
Dünya denen çürük ipliğe,
ne çok rüya dizmişiz meğerse,
Özlüyorum seni aslında, karanlık gecelerde..

Gecenin masum ışığındayım yine,
ısıt yüreğimi,
Biçare su serp ey deniz, giderek hafifledi dünya'nın içimde tuttuğum yükü,
Tutmaz oldu bedenim, yasla benlik duvarını,
Özlüyorum seni aslında, tüm karanlık gecelerde..