Karanlık Geceler Şiiri - Mehmet Cebe

Güneş
Kaybolurken
Maziyi hatırlarım.
Karanlık caddeleri göz yaşımla
Sulayarak saatlerce ağlar, ağlarım.

Sessizliği
Fatih’ler boğar,
Hayalimde canlanır Yavuz’larım.
Kır atlar şahlanır karşıki tepelerden
Derin, ulvi sesler; ”Zafer bizim” der, bir yerden…

Ve
Dünya benimdir! ..
Selamlar gelir Asya’dan, Afrika’dan
Zafer muştuları duyulur Avrupa’dan.
Dünya benimdir dört boyutla;
Güney, kuzey, doğu, batıdan.

Birden, yıkılıverir;
Yedi başlı koskoca dev…
Kaybolan hatıralarla sarsılır beynim.

İçinde
Eridiğimiz hatıralar
Gelmez bir daha geri…
Boğazım düğüm – düğüm dışarı koşar,
Islatırım göz yaşımla, geçtiğim caddeleri.

Ben,
Ölmüş gibi olurum
Kaybolunca güneşin yeri.
Göz yaşımla geçiririm acı hatıralar dolu
Ağıttan başka şey vermeyen
Karanlık geceleri…