Karanlık Geceler... Şiiri - Hüseyin Yanmaz

Yine hüzün vardı dün gece dolaşırken
Sahil kenarın da tek başına

Etrafım martılarla doluydu
Dalgalar vurduğun da

Hayalini gördüm sanki dalgalar arasında
Birden bire ürperdi içim
İşte o an
Karardı dünyam

Öylesine çok seviyordumki seni
Adını andığımda
Mutluluktan uçar gibiydim sanki

Tüm geçmişim mutluluk doluy du
Hiç ayrılık yok gibiydi hayat bana
O eski günlerimi hatırladığimda
Gözlerim de akan yaşlarım mutluluk yaşlarıy dı sanki

Öylesine seviniyordumki
Dalgalar vurduğu zaman kıyılara
Uçar gibiydim gök yüzüne baktığımda
Her şey bir rüyaymış
Uyanıp kaltığım da

Oysa dün gece
Güneş çoktan batmıştı
Her taraf zifiri karanlık
Sessiz sedasız oturdum bir köşeye
Kapı çalır da gelirsin diye

İşte o an daldım geçmişteki hayallerime
Sabahın ayazıydı uyandığımda
Örümcek ağı sarmıştı aynaları
Güneş çoktan doğmuştu üzerimde
Öylesine susamıştıki dudaklarım
Ölüm çatlaklarıydı sanki

Aynalar bana umut
Yıldızlar bana karşıydı sanki
Her gece beklerim yolunu
Şimdi ise güneş sanki küsmüş bana
Bir daha doğmayacakmış gibi
Geceler sensiz hep karanlık bana...
Hüseyin yanmaz
25/03/2011